"برای پیشبرد یک رابطه دو راه وجود دارد : یا باید عضو یک تیم  باشید ؛ یا در مقابل هم بایستید !" 


آقای "هنری" طبق برنامه می بایست راس ساعت شش بعداظهر در خانه باشد و تا این لحظه دو ساعت دیر کرده است . 

خانم "مری" از نگرانی به خود می پیچد : "چه بلایی به سر همسر مهربانم آمده است؟" 

پانزده دقیقه ی بعد "هنری" از راه می رسد . "مری" که او را سالم و سرپا می بیند ، داد و فریاد راه می اندازد و انگار می گوید : "تو که قرار بود این قدر دیر بیایی ، چرا حداقل یک تصادف نکردی !" 

آقای "هنری" داد و فریاد راه می اندازد و خانم "مری" از شدت ترس ، کانال تلویزیون را عوض می کند و رفتار قهرآمیز پیش می گیرد و سکوت حاکم می شود . "مری" یادداشتی پیدا می کند که به بالشش سنجاق شده : "فردا صبح زود باید در اداره باشم . ساعت هفت بیدارم کن." 

"هنری" فردا ساعت نه و نیم بیدار می شود و یادداشتی روی بالشش پیدا می کند : "ساعت هفت است . بلند شو !" 


بسیاری از زوج ها وقت گرانبهای خود را صرف این می کنند تا همسران خود را مقصر جلوه دهند ؛ اما من ، همکاری و هم تیم بودن را توصیه می کنم . 

من مفتخر به داشتن هنسری هستم که تمام زندگی خود را وقف کمک و تشویق من کرده است . من برای نوشتن تک تک صفحه های کتابهایم و برای انجام تمام کارهایم ، نظر همسرم "جولی" را جویا می شوم . اگر حمایت او نبود ، من امروز به هیجکدام از موفقیت هایم دست نمی یافتم . جالب است که به خاطر این نردیکی "روز افزون" ، غالبا در سفرها از من می پرسند : "برای ماه عسل به اینجا آمده اید ؟!" .. و این برای ما مشوق بسیار خوبی است .


اگر تصمیم به زندگی مشترک گرفته اید ، حامی هم باشید و اگر نمی توانید از یکدیگر حمایت کنید ، وقت آن رسیده که از خود بپرسید : "چرا به این رابطه ادامه می دهم ؟" 



برگرفته از کتاب "آخرین راز شاد زیستن" ، نوشته ی آندرو ماتیووس .