خداوند من

بار خدایا:

باران رحمت عشق را از مادریغ  مدار

ما گناه کاریم می دانیم ما غفلت کننده ایم میدانیم

نا سپاسیم میدانیم

اما تو فقط تو باران عشق را از ما دریغ مکن

فقط تو ای خدا

فرط خستگی

همه ما وقتی شب ها از فرط خستگی خوابمان نمی برد به چیزی فکر میکنیم

من در این تاریکی فکر یک بره روشن هستم که بیاید علف خستگی ام را بچرد......

زندگی....

زندگی نردبان است ایستادنی

عاقبت این نردبان افتادنی است

احمق آن است که بالاتر نشست

استخوانش بیشتر خواهد شکست....

تا که.......

تا که بودیم ،نبودیم کسی

کشت مارا غم بی کسی

تا که مردیم همه بیدار شدند 

تا که خفتیم همگی یار شدند

قدر آن شیشه بدانی که هست

نه در آن موقع که افتاد شکست....