مهدی جان...
می آیی وجهان زیر پای تو سبز میشود
سراسیمه گشوده میشود چشم های کابوس زده
به شوق پابوست در انتهای هستی که
ابتدای دوباره توست آنگاه که واژه ها
دوباره معنا میشوند و
جهان به عطر نرگس دوباره با عدالت آشتی میکند
ودوباره.......
کاش لایق باشیم کاش......
ایرج
