کجایی سهراب؟
که آب را گل کردند ؛ چشمها را بستند و چه با دل کردند!
تو کجایی آخر؟
زخمها بر دل عاشق کردند!
خون به چشمان شقایق کردند!
تو کجایی؟
که همین نزدیکی عشق را دار زدند ؛ همه جاسایه ی دیوار زدند!
کجایی که ببینی حالا دل خوش مثقالیست ...
دل خوش سیری چند ؟
صبرکن سهراب ؛قایقت جا دارد؟
من از این اهل زمین بیزارم ....
خانه عشق
عاسق شعر
من از این جاش بیشتر خوشم اومد:
که همین نزدیکی عشق را دار زدند ؛ همه جاسایه ی دیوار زدند!
آبان زاده
بله کجایی سهراب که دلم غمگین است.
منتظر یک نگاه
درویش نگاه
گمراه تو
شعر خوبی بود.
وبلاگتون هم زیباست.
ساسانی
درود بر شما
سروده لطیفی بود وهمراه با نکات اجتماعی..
ولی متوجه نشدم اونجایی که نوشته دل خوش سیری چند شاید سیخی بوده!
واقعا زیبا بود!!!